کاش از انگشتهای دستمان یاد بگیریم
یکی کوچک یکی بزرگ یکی بلند یکی کوتاه
یکی قوی تر یکی ضعیف تر اما هیچکدام دیگری را مسخره
نمیکند هیچکدام دیگری را له نمیکند و هیچکدام برای دیگری
تعظیم نمیکند آنها کنار هم یکدست میشوند و کار میکنند چرا
ما انسانها اگر از کسی پایین تر بودیم او را می پرستیم شاید به
خاطر اینکه یادمان باشد نه کسی بنده ماست و نه کسی خدای ما
اری باید با هم باشیم و کنار هم انگاه لذت یک دست بودن را می فهمیم
:: برچسبها:
دلنوشته غم فراق,
|